Almatı Bahçelerine Hazan Düştü - III

III.

Puslu gece, nazlanarak yerini sabaha bırakıyordu
Şehre mevsimin ilk yağmuru yağıyordu
İçimdeki çocuk, yağmurun altında yürümek istiyordu
Amma ve lakin ıslanacağım diye aklım gidiyordu
Neyse ki yağmurdan korktuğumu bu şehirde kimse bilmiyordu.

Şehrin üstüne pis bir yağmur yağıyordu
Hayır, yollardan seller akmıyordu
Cadı Arap kızları camdan bakmıyordu
Ve fakat, bencileyin bir yabancıyı burada kimseler takmıyordu
Ulu Manitu, ayakkabımın sağ teki su alıyordu!

Şehre ilk yağmurlar yağıyordu
Bulutlar durmadan aşağılara iniyordu
Arabalar vızır vızır, otobüsler tıklım tıkış gidiyordu
Beni almadan giden troleybüsün şişko sürücüsü pis pis gülüyordu
Akşamdan kalma bir sarhoş, yağmurun altında dört ayak yürüyordu.

Şehre mevsimin ilk yağmurları yağıyordu
Yağmurla birlikte kasvet ve hüzün yağıyordu
İçimdeki karanlıklar giderek büyüyordu
Kapkara dehlizlerde çerağlar bir bir sönüyordu
Aydınlık düşlerime karabasanlar iniyordu.

('Almatı Ey Almatı' adlı dosyadan)