I.
Tiyenşan dağlarından güz yelleri esiyordu
Şehir günden güne serinliyordu
Yapraklar dallarında gün sayıyordu
Çenesi düşük iki Yusufçuk
Hiç durmaksızın karşılıklı ötüşüyordu.
I
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Devamını Oku
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta