I.
Tiyenşan dağlarından güz yelleri esiyordu
Şehir günden güne serinliyordu
Yapraklar dallarında gün sayıyordu
Çenesi düşük iki Yusufçuk
Hiç durmaksızın karşılıklı ötüşüyordu.
I
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Devamını Oku
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
