I.
Tiyenşan dağlarından güz yelleri esiyordu
Şehir günden güne serinliyordu
Yapraklar dallarında gün sayıyordu
Çenesi düşük iki Yusufçuk
Hiç durmaksızın karşılıklı ötüşüyordu.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
