1968 kışında, Almanya da iki çocuk.
Vatan dışında, gurbette biten yolculuk.
İnan yürekleri hicran, yüzleri soluk.
Almanya dedikleri yer bu muydu.
O gün akşam hava çok soğuk.
Bildiğinin dışındalar,içleri buruk.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
EMİNİM KOLAY DEĞİLDİR YURT DIŞINDA YAŞAMAK..SİZDE BU DUYGUYU TADANLARDANSINIZ..AMA SANIRIM ŞİMDİ TÜRKİYE'DESİNİZ..VE MUTLUSUNU..
Okuduğum bir kaç şiirinizde dikkatimi çeken bir şey oldu. Eserinizi öykü yazar gibi giriş, gelişme ve sonuç bölümleri üzerine kaleme alıyorsunuz. Tabiri caizse bombayı son mısraya saklıyorsunuz. Çok güzel yapıyor ve başarıyorsunuz.
Şiirinize ayrı bir tad, ayrı bir derinlik ve anlam kazandırıyorsunuz. Kendinize has bir özellik, bir renk, bir ahenk katıyorsunuz.
Kendimizi yaban ellerde bulduk.
Ezansız geçen günlere kahrolduk.
Geri dönsek gelir mi giden mutluluk.
Almanya dedikleri yer bu muydu.
Gurbetçiler geri dönse Almanya biter demiştiniz. Yarım kalmış diye düşünmüştüm. İşte bu kıta tamamladı.
Yüreğinize sağlık. Paylaşımınız için teşekkür ediyor, katılacağınız programlarda başarılı olacağınıza inanıyorum. Sağolun.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta