Almanya Şiiri - Şenol Mersin

Şimdi bir sokağın ortasındayım,
Yanımda anılarım,acım,matemim,
Ve burada bıraktığım gençliğim,
Arnavut kaldırımlar aynı yerinde,
Sokak lambasının rengi değişmiş,
Acı bir siyah olmuş her şey,
Sokak simsiyah,
Ağaçlar,yollar,bahçeler,toprak
Ne varsa hepsi siyah,
Siyah bir geceye dönüşmüş pencereler
Perdeler kapalı,
Yas var sanki bu sokakta,
Kahvenin önü bomboş,
Nerede Şevket,Ali
Ahmet,Mehmet nerede insanlar,
Hiçmi tanıyanım kalmadı koca sokakta,
Ayşe nerede,
Sevğilim neredesin?
Ağır gelmeye başladı bütün bunlar
Ve gurbetten yüklendiğim bavullar,
İçimde bir korku,yürüyorum sokakta

Şimdi geldim Ayşe,m dedim
Bahçe duvarından
İnce bir sesle geliyorum dedi,
Şimdi yüzüm gülmüştü biraz,tebessüm ediyordum.
Yanıma geldi soğuktu,o değildi sanki
Yanında iki çocuk,
Ben,ben dedim,sana geldim seni almaya,
Çocuklar benim dedi,konuşamadım
Bütün dünya üstüme yıkıldı,
Döndüm Almanya,ya