şaşırıp durakladım bugün, bir umarsızlık
irasyonel bu şehirlerin kuru hüznü
kalbime ağladım
düşündüm seni son veda
döküldün son kez ağacımdan, sen bilemezsin
çocuklar öldürdü kuşları burada anne
dudağıma son öpüşün, ayrılık
sana giden bebekler mezarda şimdi
fahişeler doldurdu bina köşelerini
hatta bakire olan kızlara ne demeli
hevesliler anne
şimdilerde efkarlı sigaralar dövüyor gözlerimi
fantazi dolu gövdem, morlugun arasinda kalmış
almanların tırnakları sazlarımızda
bahara varmiyor artık ellerim sızıntı içinde göğüsüm
kabuğunun altında ezilmişim anne
ben acının en kanlı durağında
şu kemiklerim beni artık defans bile etmiyor
en kanlı kısmında dölleniyorum
üstelik sesin gölgemde çoğalıyor
yaşımın değersiz deminde
defolmanı istiyorum anne
felç ettin söylenmemiş sözlerimi
yalnızlığım benim, çocukluk gözlerimi yaktım ölümüne
ıssız bir omurgam kalmıştı
o da iyileşti anne
hani derin
hani sacların
senden geçtim zaman
kesildim sütünden artık, istediğim
sadece şu senliğini savur sokağıma
lütfen suyunu benden esirgeme
son kez yüzüme tükür anne
kediler arasında ve dibi alman(laşmış) kokan kalabalığında döğüşüyorum:
'doymuyorlar anne, anne doymuyorlar çocuklarım! '
“kızım cayim nerede kaldi? “
“baba gelemiyecegim… annemle ödeşiyorum“
14-01-2007
Aysegül KayaKayıt Tarihi : 4.3.2007 18:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili kardeşim : Ayşegül Kaya
İnsan gözünün dünyada görebildiği tek melek olan ANNE konulu şiir için teşekkürlerimi sunuyorum, lütfen kabul buyurunuz.
Konu kutsal olduğu için Annelere şiir yazarken duygu fırtınasına yakalanmamak elbette mümkün değildir. Bu yoğun his tufanı içinde sayısız şiirler yazıldı ve dünya durdukça yazılmaya devam edecektir. Ancak hepimizin ortak bir görüş etrafında bütünleştiren bir gerçek vardır: O da şudur:
O kusursuz meleği eksiksiz anlatabilecek bir şiiri, ne bizden öncekiler yazabildi, ne biz yazabiliyoruz, ne de bizden sonrakiler yazabilecekler... Bu gerçeği hepimiz biliyoruz. Bu gerçeği bile bile, bu kutsal konu için eline kalem alan her kardeşimi tebrik ediyor sonsuz başarılar dileklerim ile o kalemi elinize almanızı ve bu şiirin yazılmasını sağlayan annenizin (inşallah şu an hayatta ise) mübarek ellerinden sevgi ve saygı ile öpüyorum.
Hakk'ın rahmetine kavuşan annelerimizin elini ise şu anda bizim yerimize zaten melekler öpüyor.
Öncelikle böyle kutsal bir konuya ilgi çekmek için şiir yarışması düzenlediği için: http://www.antoloji.com sitemize ve Ümraniye Belediyesi Başkanlığına teşekkür ediyor ve şükranlarımı sunuyorum. Bu organizasyona emeği geçen bütün kardeşlerime teşekkür ediyorum.
Benim gönlümdeki duygu: Anneler üzerine yazılmış her şiir zaten birinciliği daha yazılırken kazanmış bir şiirdir.
Bu yarışmada görev alan jüri üyelerine başarılar diliyorum.
Ben bu organizasyondan, http://www.antoloji.com'un alnının akı ile çıkacağına, Jürideki sayın üyelerin bu konuda en titiz bir şekilde görev yapacakları inancını taşıyorum.
Birkaç konudaki düşüncelerimi belirttikten sonra bu şiiriniz için yorumum:
ANNE konusunda yazılan her şiir daha yazılırken birinciliği hakketmiştir.
Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum bir şiir olmuş. Başarılarınız daim olsun.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olması dileklerimi sayfanıza bırakıyorum..
İrfan Yılmaz. TEKİRDAĞ.
TÜM YORUMLAR (1)