Almadım Pencereleri De Şiiri - Deniz Erc ...

sana bırakabileceğim başka hiçbir şeyim yoktu
biraz hüzünlü sabahlar, yaslı duvarların için
ve göz yaşlarını su yerine karıştır diye kirecine

bıraktım, sökmedim eski bir çiviyi
devrilmesin diye duvar, ki kerpeten ucuna
bakarsın dedim bakarsın
gökyüzü düşer ve takılır kalır kara bir bulut çiviye
söyler kendini sonra sağanak yağmurlar
seni de duvar diplerine

güneşsiz akşamüstlerini bıraktım
ki kurumaya asarsın *gözaltı torbalarını
tohumların için küflü tepsiler,
yayvan yayvan yayman için tepsilere
hani o sonraki baharların,
kimbilir açar mı açar çiçeklerini

çok nemli, çok güneşsiz, çok çardak altı
şöyle kaz, böyle eşele, şuraya ek
bir iç sesi bıraktım, kalıbına uygun
kulaklarımı ise çokça toprak dolu
bir daha hiç unutmasın diye nedir yeşermek

yolları aldım çünkü ortalıkta gezindikçe
dolanıyordu ayakların
tüm gidişaatlara trafik lambaları kırmızı dedi
bastonuna dur biraz dinlen!
karıştırmayasın diye bir daha asfalt şeritlerini
sana bırakabileceğim başka bir şeyim yoktu
belki yaslanır beli kırık düşlerin
hatta yarınsızlığın da

bir baston neyi yapabilir diye düşünme hiç
bir baston bir odayı taşıyabilir diğerine
bir baston kavraya bilir bir bileği,
ayakta kalması için güç verir
sarsılmış her şeye
eğer cilası çizik almamışsa ki daha
bir ağacı yaşıyor saymanda
mümkündür onunla

bahçeyi bıraktım avuntun olsun kedileri ile
sevdiğin meyve ağaçlarını,
güller için tüm renkleri yasladım mavi ladine
akşam sefalarını başı boş
yüzünü ise tüm pencerelere
uzun uzun nadasla diye kederle

sana bırakabilecek başka bir şey yoktu
almadım pencereleri de...

*demir mutlugil

deniz ercivan