Fersiz kalmış gözlerle bakıyorum,
Meydandaki ateşin alevine,
Daha kaç gün burdayım bilmiyorum,
Belki de dönemem artık evime.
Her gün yavaş yavaş tükeniyorum,
Anlamıyorlar bizi, biliyorum,
Yeni dertler ekleniyor derdime,
Aklım almıyor, kapanıyor şuurum.
Hani, gözleri var görmezler diyen,
Ne görmeyen kaldı ne de bilmeyen,
Çıkmadı sesim, vurdun her yerime,
Sen değilsin, benim burda inleyen.
Bir ben değil, tüm ailem üşüyor,
Buz tutmuş, elim ayağım düşüyor,
Uyku girmiyor yorgun gözlerime,
Hayallerim kabusa dönüşüyor.
Gözümüz yoktu yalılarda, yatta,
Sevgiye tutunacaktık yoklukta,
Neden kulak vermezsin sözlerime,
Alma ekmeğim, aşımı Ankara.
Zor sensizliğin acısı sevdiğim,
Sana sözüm vardı, utanıyorum,
Hayatta bu değildi beklediğim,
Gözümde tütüyorsun, ağlıyorum.
Kayıt Tarihi : 24.1.2010 12:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TEKEL işçilerinin çalıştığı işletmeler önceden özelleştirildi. Şimdi işçiler tasfiye edilmek isteniyor. Oysaki özelleştirme işçinin kazanılmış hakkını yemek, çalışanı işsiz bırakmak değildir. İstihdamın korunması, çalışanın haklarının korunması özelleştirmenin temel felsefesidir. Hükümet, TEKEL işçilerini 4/c kapsamında çalıştırmak istiyor. 657 sayılı devlet memurları kanununun 4. maddesi, kamuda istihdam şekillerini tarif ediyor. 4. Maddenin c fıkrası da geçici personel çalıştırmayı düzenliyor. Bu madde aynen şöyledir: “c) Geçici personel: Bir yıldan az süreli veya mevsimlik hizmet olduğunda Devlet Personel Dairesinin ve Maliye Bakanlığının görüşlerine dayanılarak Bakanlar Kurulunca karar verilen görevlerde ve belirtilen ücret ve adet sınırları içinde sözleşme ile çalıştırılan ve işçi sayılmayan kimselerdir.’’ TEKEL işçisi hükümet tarafından kapının önüne bırakılmıyor... Ancak tüm hakları elinden alınarak, daha beter duruma sokuluyor. İşçi statüsünden, işçi ve memur dışında, geçici personel statüsüne geçiriliyor. 12 ay maaş alacakken, yılda 10 ay maaş alıyor. 2 ay aç kalacaklar. Maaşları yüzde 60, yüzde 70 düşüyor. Hak ettikleri ve almakta oldukları maaşlarının üçte birine yakın bir maaş alacaklar. Örneğin 1800 lira maaş alan bir işçinin maaşı, 600- 700 liraya iniyor. Uzmanlık alanlarının dışında çalışacaklar, verimlilikleri düşecek. İşletme bağlılıkları olmayacak, nerede çalışacakları belli değil. Özetle, Başbakan devlette çalışan, vergi veren işçileri, yetim bırakıyor. Üstelik de zeytinyağı gibi üste çıkıyor... Bunlara “yetimin parasını yedirtmem” diyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!