Alley Rose Şiiri - Betül Sarıkaya

sen gidince suskunlaşır bu şehir
kimsesiz sokaklarına kokun saçılır
bense aylak aylak dolaşır, yıldızlarımı ararım

ezilmeye mahkum bi' sokak gülü gibiyim bugünlerde
sensizliğimin kaldırım taşlarına sığınıyorum
gözyaşlarımla ıslatıyorum birlikte yürüdüğümüz yolları
her damlasında bikez daha sarılıyorum sana
bidaha sarılamayacakmışcasına...

eskiden sonu sana çıkan yıllarda soluklanıyorum
şimdiyse çıkmazlara vurmuşum zincirleri
nefes nefeseyim,
yokuşlar değil, sensizlik.
epiyce yormuş beni

*
sen ki eğer dönmeye karar verirsen
çiçekler açtırdığın bu şehri tanıyamayacaksın
çünkü gittiğin gün, şakaklarından vuruldu İstanbul.
denizleri kan ağlıyor...

20 Nisan 2024
İstanbul