Allegra Şiiri - Esra Keskin

Yaşamak
düşmek gibidir allegra
Ve bir daha hiç yürüyemeyecekmis gibi hissetmek

Tanrı nereden uydurdu  bu masalı

Ruhumda boy veren ağaçları kökünden söküyorum
Esnerken ağzımın içine kaçan günahları saymıyorum artık

Düşlerimi en güzel yerinden vuruyorlar
Batıl bir aşka inandığım için
Kırılıyor kemiklerim

Omuzlarımda
Renklerin çürümüş kaderini taşıyorum
Ayaklarım yere basmıyor
Kanatlarım kırık
Ve kozamdan çıkıp uçamıyorum artık

Açmaya çalıştığım her kapı
Kendi içime kapanıyor
Ve hazırola geçiyor içime saklanan iblis
Ruhumu alıp götürüyor ölüler kervanına
Ama satmadan geri getirmiyor

Iki kasık arasına sıkışan şiirler yetiştiriyorum
Öpsen kusacağım
Öpmesen silinecek satırlarım

Kalp spazmından ölmüş bir cesetim
Soğumuş yüzüm
Ve alnımın çizgileri silinmiş

Bu dünya tuhaf bir gezegen allegra
Çukurları tümseklerden fazla
Ve dağları
Ovalarla aynı boyda

Bundan belki de
Omuz hizasında mutluluklar yaşanmakta 
Ve
Kimsenin boyunu aşmayan iyilikler
Ve acılar
Iki katıyla çarpılmakta

Baş ağrılı gecelerin sabahına varılmıyor
Ve bir ses arşa yükseliyor
Ey ahali diyor
Ve ruhuma fatiha okunuyor
Ama hiçbir dua günahlarımı temize çekmeme yetmiyor

Hadi varlığımı yeryüzüne inen son kitap say ve içimde vaaz veren peygamberi bağışla
Çünkü bu dünya
Çok tuhaf bir gezegen allegra

ikibinonyeditemmuzdokuz