Üzgünken gözettin hep yüreğimi
Gizledin korkularımı acziyetimi
Karanlık günler son bulunca
Çiğnedim beni kurtaran ahdimi
Gecenin siyahında göremezdi
En iyi sen bilirdin gözlerimin içini
Gönderince zifiride Ay' ını, kandilini
Bitmez sandım aydınlık seyrini
Taşları elekledin bulutlardan
Çeşmeler uzattın yağmurlardan
Bollaştırınca filizlerden hazinelerimi
Harsime kul oldum Karun gibi
Bu bühtanlı zamanda iffet verdin bedenime
Kılıfların en yumuşağını diktin kalbime
İpek giysiler görünce vitrinlerde
Parçaladım üstümdeki emanetini, affet beni
Kayıt Tarihi : 12.2.2023 16:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!