Allahtan Korkmanın Adabı

Allahtan Korkmanın Adabı

yerin avukatı yerinerek konuştu sessizliğe
sövgüsünü ağzında çevirerek hizaladı
makus talihini yaftalayan kelimeyi aradı bir zaman
sırnaştığı belalarını yad ederek uyluklarında
hatırladı bir bir göğsünde sıkışan sancıları
günah yelpazelendi yüzünde bir esintiyle
tavrını kodu omuzlarından alıp masanın üstüne
bu kaçıncı tövbeydi duvarlara kerttiği ah
meşhur sözdü civarında,söylenirdi
“tavuk götü tövbe tutmazdı”
tıkındı,aklına ne geldiyse nedamet adına içine
bastı gitti masum zamanlarına
döneklikti aslında yaptığı
döndü topuğunun üstünde,silkindi sevinçlerini
iblisin ipine tutunup çıkacaktı karanlığından
yani alıp zalimden zımnen verecekti mazluma
bir gökdelenin çatısını apartıp geceden
koyacaktı mütevazi bir gecekondunun tepesine

göğün meleği mütebessim döktü kanatlarını yere
böyle de olmazdı tövbe
mundarın malı şifa olmazdı mazluma
çizgiyi bozarken akıl
neredeydi korkunun dengesi

adrese teslim dualarını topladı arzdan
ne çok serzenişliydi insan
sevmeleri olmasa aklanacak gibi değildi hiçbiri
hele ki bu zamanda

ruhaniyetli bir kısım adamın yoluna baktı
tevekkül oturmuştu gözlerine her birinin
yarının sahibi kim biliyordu kalpleri
kavilleştikleri dualarını terennüm ederek
ve sırayı bozmadan ecellendiler bir bir

Mevsimlerden eylül günlerden umutdu zaman
isterik bir bedenin bedeli gibi titredi
avucunda sımsıkıydı elleri
terlemişti tırnakları
ve katıldı muhacir bir türkünün peşrevine

ipi sarkıttı en derin kuyusuna aklının
bir çare çekmeliydi uygarlığına
sırat dininde dinlencesi olsaydı ömrünün
gerek kalmazdı aslında
nefes alıp günahlarla sınanmaya

tırışkadan sözlerini toparladı bohçasına
felsefesini bilmeyen insanların arasına daldı
dırdırı bitmemiş kocakarıların ağzından
takma dişleriyle birlikte aldı ahlarını
ve Allahtan korkmanın adabını en çok
arzın en günahkarından talim etti