Allah'ım Sana Geliyoruz Ama Rötarlı

Sırtımdaki yükler ve ben inatla düşmeye devam ederken,
Uyardı; tüm kavramlar, tüm uyarıcılar, tüm inançlar, tüm tümlemeler!
Şirk yeniden yazıldı, ben yazdım, kurallar değişti, vahy etti Cebrail.
Durmadı, ben aynı hırsla düştüm her daim.
Zerdali bir umut sarardı sonbaharın koynunda.
Yağmurlar döküldü kentlinin dudağından, ve birde isyanlar!
Sustu babam. Beni öylesine düşerken görünce.
Sustu, ağlamalı bir iklimi andırdı annem hırsımı hissedince.
Birde karanlık çökünce ikiye ayrıldı bel kemiğim tam orta yerinden!
Sonra ağladı sevgilim, çok sonra...
Geleceği gördüm, geçmişi de aynı hızla geçirdim.
Göz perdelerim kalktı, Ömer’i gördüm.
Ölenleri gördüm, çakıldım kaldım.
Parçalarıma ayrıldım, sırtımdaki yükler hafiflemedi.
Allah'ım sana geliyorumlu bir şiir, ruhumdan taştı.
Bu gece beceremedim, benliğim sersefil ihtiyar.
Mukaddes bir armağan ve demode bir alışkanlıktı, intihar!
Bir gün elbet diyeceğim;
‘Şimdi ölmek, O’na dönmek vaktidir’ vesselam. *

03.05.2018