Allahım Büyüksün Şiiri - Vehbiye Yersel

Allahım ne büyüksün, verdin bize uğraş,
Bütün gün boş oturanlar, şeytanla arkadaş.
İş, meslek, uğraş insanin cevheridir,
Gücüm, yok tembelleştim, üzülsem, yeridir.

Ben ki gece ikilere kadar çalışırdım,
Sabah ezaniyle kalkar güne hazırlanırdım.
Bütün gün çalışmayla olurdu akşam,
Rabbim güç ver,çalışmadan yapamam.

Yetiştirdiğim evlatlarım bana yardımcı,
Yine de içimde eziklik var,büyük bir sancı
Geriye dönüş yok yaşlandım,bu gerçek acı,
Allah”ın emridir bu, bulunmaz ilacı.

Belli bir yaştan sonra, insan geriler,
Bazen yanılır,kendini genç zanneder,
Gayretli olsa da tekler, sendeler
Gençlik uçtu,kuş, misali geçti seneler

İnancım, düşüncem aynו , gücüm yok.
Askıda kaldı,yapacaklarım,takatim yok.
Evvelimiz toprak sonumuz toprak..
Toprağa girmeden toprak oldum,bilen yok.

Dört duvar arasında ne yaparım soran yok,
Görenlerden gıpta edenler pek çok,
Bir Allah bilir,bir de ben, sorunlarım çok.
Sabır ver Allahım, dayanağım yok.

13-9-1994

Vehbiye Yersel