Allahım! Şiiri - Osman Bulut

Koyma beni akıllılar içinde;
Zırdelinin biriyim ben Allahım.
Noksanlık yok kulların hiç birinde,
Her konuda geriyim ben Allahım.

Hiçbir işte belli değil kararım,
Sağda solda hep belamı ararım.
Dokunmasın hiç kimseye zararım,
Bir yabani arıyım ben Allahım.

Tadını alamam senenin, ayın,
Yediğim ekmeğin, içtiğim çayın.
İnfilak etmeye hazır bir mayın
Patlayacak darıyım ben Allahım.

Sıkıntım, kederim tek değil, çoğul
Bazen eften püften, bazen para pul.
Cevabımı bulamadı hiçbir kul,
Çetrefilli soruyum ben Allahım.

Sözüm kimisine bıçaktır, oktur
“Sayın” demem kriz, “bey” demem şoktur.
“Paylama” bahsinde üstüme yoktur,
Bu işlerin piriyim ben Allahım.

Adım kaba diye geçmiş kütüğe,
Prim vermem; kibarlığa, etiğe.
Kimse gelip dokunmasın tetiğe,
Çok sıkarım seriyim ben Allahım.
09/06/2009- Kayseri