Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Yerde gökte gökkubbede aldığımız her nefeste
Görüp göremediğimiz mevcut olan her adreste
Yaratığın her maddede her canda her yürekte
Yaratılan herne varsa orda sen varsın Allahım...
Allah diyen yüreğiniz dert görmesin.
Çaresizliğin her haykırışında
Hasret kokan yalnızlığın çırpınışlarında
Senin ismin var ALLAHIM...
Mahmut Bey ,sizi ve şiirinizi kutlarım,yüreğinize ve yazan ellerinize sağlık.
Çocukluğumda annemi hatırladım.
Kapıyı açarken,sofraya otururken,karanlıkta kalırken,yazılı imtihana başlarken,gece uyurken,lambayı kapatırken,korkuyu hissederken,arabaya otururken ...gibi.Daha hatırlayamadığım sayısız durumlarda dudaklarımızdan eksilmiyen sözcüktür,Allah'tır.Olumlu düşüncenin başı ve iyiliğe götüren sözcük.Kaleminiz hiç tükenmesin,sağ olun !Benden 10 Ant.
Kutlarım selam size.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta