Gönül hep aşkına yapışıp gezdim
Keder çile ile kapışıp bezdim
Ezdim mutluluğu bilmeden ezdim
Dalda gülümseyen gül den utandım
Bir türlü dönmüyor olmuyor şansın
İstersen bu gönül her zaman yansın
Yansın yansın ama nihayet cansın
Koşup ta geçtiğim yıldan utandım
Var vara taşıdı aza bir şey yok
Aşkların kalbine sanki girmiş ok
Sevilen mi bitti sevenler mi tok?
Sazda feryat eden tel den utandım
Kader kara değil zaman boyanmış
Engeller koymuşlar mecnunlar yanmış
Seven sevdiğini kendinden sanmış
Hep kolayı bulduk zor dan utandım
İnsanlar insanın yüzüne bakmaz
Sen de varsa eğer olur bal pekmez
İki satır ile anlamaz yetmez
Allah a yalvaran kul dan utandım
Bu kul kadar neden yalvaramadım
İstanbul 2009
Kayıt Tarihi : 4.2.2009 22:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Evet kimseye yalvarmayan, kimseden derman beklemeyen, sadece Allah dan bekleyen, maddeye maddiyata kul olmayan ALLAH a yürekten yalvaran kul olmamız gerektiğine inandığım için,ALLAHA DEVAMLI ŞÜKREDEN DUA EDEN kul olamadığımız için; Allaha yakın olan yürekten ve içten tevbe eden yalvaran insanlara mahçup oldum utandım.
Bu şiirde fazlasıyla var bu...
Var olun!
Çok sevdim bu şiirini.
Saygılarımla Abdullah Çalışır
Aşkların kalbine sanki girmiş ok
Sevilenmi bitti sevenlermi tok
Sazda feryad eden telden utandım
TEBRİKLER DEĞERLİ RAMAZAN BEY KARDEŞİM. GÜZEL ÇALIŞMANIZI KUTLUYORUM SELAM SAYGI VE DUALARIMLA
TÜM YORUMLAR (40)