Allaha emanet ol! Şiiri - İlker Ünlü

Seni senin beni sevdiğinden çok sevsem de
Ayrılık diyen benim! ! !
Seni taparcasına sevip özlesem de
Ayrılık diyen benim…
Seni kimsenin sevemeyeceği kadar sevsem de
Bu duygusuz asırda,
Benim yine ayrılık diyen! ! !
Sor bakalım neden?
Çünkü güzelim biz aşkın bile en yüreklisini sevdik!
Fedakârlıksa fedakârlık canımızı veririz dedik…
Dedik mi gülüm sadece? Sen biliyorsun bunu…
Uğruna özgürlüğümüzü verdik…
Ruhumuzu teslim ettikte kınalı ellerine,
Gık demeden ne acılar çektik...
Senin için…
Feda olsun be gülüm…
Gene olsak senle beraber
Gene göz kırpmazdım uçurum kenarında...
Kadınım deyip,
Benim deyip el verdiğim insana…

Sonra ne oldu?
Birkaç dolduruş bir kaç yalancı rüya…
Nasıl çeldi aklını, bumu gerçek (……) ?

Biz kanımızın rengi kadar
Kızıldık sevda yollarında...
Ve söylediklerimiz hep Allahın emri
Peygamberin kavli ile bitti...
Sevdik mi bir ömür dedik amma!
Dedik ki yalan olursa,
Sözler hiçe sayılırsa biter herşey…
Dedik ki bizim kitabımızda ask affetmez her şeyi…
Anlamadın!
Güven ne zor kazanılıyor da değil mi gülüm;
Ne de kolay kaybediliyor…
Sen bunu bilemedin!
Bilemedin neler kaybettiğini…
Bilemedin bir hiç uğruna bu kendini bitirttiğini…
Ve tekrar diyorum gülüm,
Ben delikanlıyım,
Seni senden çok sevsem de,
İlişkime laf ettirmem…
Hayatımın kadını dediğim insanı
Bozmana izin vermem!
Allaha emanet ol!