Rab’bim ile dost kaldım, her şey onun takdiri,
Bir dua da bulundum ALLÂH (c. c.) kaim ve diri...
Mümkün değil gibiydi, tarih tersine mi aktı?
Milletime borçluydum, ALLÂH (c. c.) yüzüme baktı…
Şahsımın ki duaydı Rab’bimle samimiydim,
Yalnızca tövbekârdım, olmayanı isterdim…
İmkânsız kabul oldu, demek katında varmış,
Mümkün değil denilen, Rab’be yalvarılırmış…
Doğuştan yeminliydim hep örnek olacağım,
Boynum kıldan incedir, hakka kul kalacağım…
Sen ümidini kesme, Rab’be gönülden bağlan!
Duaları boş verme, mutlak ALLÂH(c. c.) ’a inan!
Sakın kul hakkı yeme, topluma efendi ol!
Alın terinle kazan, âdil ve hürmetkâr ol!
Sevgin var, kibirlenme, ruhunla uyumlu ol!
İbadetlerini bil, Rab’bini zikirle dol!
Saygın var, eleştirme, mesleğin sevilmeli,
Kul haddini bilmeli, Rab’bimi istemeli…
(10.Aralık.1996)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 8.6.2011 17:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!