Allah Veriyor Şiiri - Mehmet Postallı

Yeter ki, kulluğunu bil;
Nimetini bol veriyor.
Allah her canlıya kefil;
Çiçeklerden bal veriyor.

Annesinden doğar beşer
O, dilerse büyür, yaşar
Çekirdek toprağa düşer
Meyve yüklü dal veriyor

Her başakta birçok tane
Kendine bulma bahane
Yarpuz, reyhan, nergis, nane
Elvan elvan gül veriyor

Et, süt veren onca hayvan
Orman, petrol, türlü maden
At, araba, gemi, tren
Deniz, ırmak, göl veriyor

Her varlıkta var bir ahenk
Bakıp, ibret almak gerek
Bütün tabiat rengârenk
Yeşil, mavi, al veriyor

Çevrenize bir gözatın
Benzeri yok bir dal otun
Canı alamazsın satın
Kalp, göz, kulak, dil veriyor

Nimetleri sayamazsın
O, vermese doyamazsın
Soğan bile soyamazsın
Ayak, parmak, kol veriyor

Peş peşedir gündüz, gece
Bazen uzun, bazen cüce
Hava, su, tarla, bağ, bahçe
Geçinecek mal veriyor

Gül ile diken yan yana
Her nebatta var bir mana
Şaşırıp düşme isyana
Kuluna akıl veriyor

İnancından verme fire
Sakın, çokluk katma Bir'e
Herkes girecek kabire
Ordan öte yol veriyor.

Mehmet Postallı / 2022