Allah Ve Panayır Şiiri - Mustafa Onur

Can dostum Rahmetli Ömer Gazanfer'e

Biliyorum ki,
Ateş kadar 'el' değil
Çaldığın bu galebe.
Üstelik her yanını kan bürümüş Tito'nun.
Üstelik çok uluslu bir yatağın solunda,
Yastığıma ter'in değer;
Üstelik...Yoksun diyemem.

Karışıyor isteyerek kızıl güne Krozan.
Varna'daki kadınlar erkeğini kıskanır.
Üstelik tel bıyıklı, çiroz vede çelimsiz.
Üstelik korkuyorum atalarım kahraman.
Bayrağımın mavisi bende küçük çarpıntı,
Üstelik, korkuyorum. Çünkü herkes Süleyman.

Olup biten herşeye güç yetiren Fahişe;
Parmağım tende gezen çapkın bir seyyah şimdi.
Doruğunda şehvetin ezberini bilenler,
Öğretti bana bugün Allah'ı ve Kabil'i.
Üstelik aklımı asıp vestiyer köşesine,
Üstelik kalbimin de uzuvları yetmezken.
Öğrendim Rabia'yı, sonra mühkem yılanı.
Üstelik...Anlıyorum Yusuf neden Peygamber.

Sır'ken tutulmayan giz,açıkta kalsın diye,
Bombaları göğsümün üstünde patlat bugün.
Prizen'de ölmekte belki macera olur.
Üstelik tek tabanca, karım da yok yanımda.
Üstelik çocuklarda tank paleti altında.
Düşünmeden Rachel'i, Hüseyni ve Samir'i.
Geçiyorum sırat'tan...Karımda yok yanımda.
Üstelik çok acıktım Allah'ın sofrasında.

Bugün ölüm diyorum kelebek iştahıyla.
'Bugün ölüm' yürüyün 'Toprağa vura vura'