Aşkın ordu gibi saldırdı bana,
Çiğnendi toprağım, dağıldı yurdum.
Yaşıma, başıma bakmadan sana,
Allah'tan korkmasam, aşık olurdum.
Bir anda değişti ömrümün şekli,
Şimdi yaşamanın farkına vardım.
Yol verdim duyguma, fesh ettim aklı,
Allah'tan korkmasam, aşık olurdum.
Sustum birileri bilecek diye,
Her gece gizlice hayaler kurdum.
El alem laf edip gülecek diye,
Allah'tan korkmasam, aşık olurdum.
Görünme gözüme sevda dağında,
Sen körpe bir kuzu, ben de bir kurdum.
Yağmalardım seni gençlik çağımda,
Allah'tan korkmasam, aşık olurdum.
Kavuşmak imkansız, her engel cefa,
Sonunda kendimi çöllere vurdum.
İmanlı ömrümde, belki ilk defa,
Allah'tan korkmasam, aşık olurdum.
Bakındım, tarihin sevenlerine,
Kader, hiç birine etmemiş yardım.
Kaptırmazdım devrin civanlarına,
Allah'tan korkmasam, aşık olurdum.
Kayıt Tarihi : 4.7.2005 22:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Öyle bir felsefi done sundun ki,iki şıkkı düşünmeden edemedim.
1-Allah sevgisi ve korkusu aşk'a engel mi?
Bu konuda Medrese ulemasının görüşü var.K.kerimdeki bazı ayetlerin (mallarınız, çocuklarınız fitnedir, eğer Allah sevgisnin önüne geçip size Allah'ı unutturuyorsa) delil olduğunu kabul ediyorlar ve diyorlar ki, sevdanın oluştuğu yer sadece Allah'a aittir...
2-Beşeri aşk'ın Allah aşkına engel olmayacağı ve insan isteyerek aşık olmadığı için mahsuru olmadığını söyleyenler var.
Biz hangisini düşünmemiz gerekir.
Eğer birinci görüşu kabul edersek bütün bildiğimiz aşk destanlarını unutmamız gerekiyor...
Tebrik ediyorum güzel şiirinizi.
Sevgilerimle
TÜM YORUMLAR (2)