Usandım riyâkardan, yüzüme hep gülüyor,
Düşüyorum desem; O, benden evvel ölüyor.
Anlaşılınca sahte sîmâlar teker teker,
Kaçacak yer arıyor, sığınmaya bu sefer
Bir kuru dal’a benzer, ömür denen şu âlem,
Tevbe et ki; affetsin bahtını yazan kalem,
Rûhum; yalnızlıklardan bunaldı gâmla doldu
Sam yeli vurdu, yüzde açan güllerim soldu
Hoyrat sevdâlar; gidin, kapadım tüm kapımı
Deprem oldu yürekte, yıktım gönül yapımı
Son buldu umutlarım, artık terk edeceğim
Kim bilir yaşadığım belki son gecedeyim.
İstemem anılmasın ismim riyâkar dilde
Yaşanan tüm zamanlar hâtıra kalsın dünde
Ardım sıra yakmayın ağıt boşa gitmesin
Mezarımda Lâle’nin yerine ot bitmesin
Hatırlasın dostlar beni bir fâtihâ okusun
Vefâlı dostum yoksa Allah beni korusun,
2010-Süleyman KARACABEY
Süleyman KaracabeyKayıt Tarihi : 19.3.2010 14:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tevbe et ki; affetsin bahtını yazan kalem,
Haz alarak, hissederek okudum Süleyman Bey. Yüreginizin yansimasi dizeler mükemmeldi. tebrikler
selam, saygi ve dua ile....
gerek içerik ve gerekse biçim bakımından imanlı yüreğinizin sesi olan güzel çalışmanızı beğenerek okudum.. çok çok güzeldi..
kutlarım saygın kaleminizi ve sevgi dolu yüreğinizi..tam puan 10.
akçaydan selam ve saygılarımla.
İbrahim Yılmaz
NOT: wep sitem:
www.atlassiir.com
TÜM YORUMLAR (11)