Münevver Şenol - Allah kimsenin evladını ...

Münevver Şenol
432

ŞİİR


1

TAKİPÇİ

Evet bir zamanlar köşkte otururken,babamın iflasıyla gecekonduya taşınmamıza kızarken şimdi köyde amcamlardayız,keşke gene o yoksulluğu yaşasaydık da babam sağ olsaydı,kendi yatağımda yatsaydım çünki biz evimizdeyken her gece babam benim sırtımı kaşır kaşırkende ah benim sıska kızım bak kaburgaların sayılıyor der arada birde gıdıklardı gülüşürdük,
şimdi amcamlardayız belli bir yerimiz bile yok eğer o gece yatılı misafir varsa bizim picamalarımız bir poşete konur öbür amcamlara giderdik,
gerçi onlarda haklı,birinin dört ötekinin beş çocuğu vardı birde her yaz kardeşimle ben gidiyorduk arada halamın kızlarıda geliyordu tabi,köyyerinde
işler ağır,bir gece öyle dişim ağrıyorki sabaha kadar ağladım baba annem
sabah namazına kalkınca söyledim bizde ancak aspirin var birşeyler yede iç dedi amma ne gezer geçmedi hıçkırıklarla ağlıyorum,içimdende şimdi babam sağolsaydı parası olmasa bile borç bulur beni dişçiye götürürdü
diyorum sabah olunca amcam beni aldı tabelasında berber yazan bir dükkana götürdü sandalyaye otuttular adam aç ağzını bakim hangi dişin dedi
ben şaşkın bakarken asıla asıla dişimi çekti beynim akıyor sandım,içim bir tuhaf oldu bayılacağım sandım amcamda oruçsun ya ondan dedi,öyle utandımki evet ramazan dı ve ben sahura kalktığım halde oruç tutmuyordum çünki geçen gün iftara yakın fenalaşmıştımda kimse farketmemişti,zaten

Tamamını Oku