Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Allah Kahretsin
Onu yanlış yolda görsem
Ben isterdim ki çark etsin
Onu canım gibi sevsem
Ben isterdim fark etsin
O mutlu olacaksa eğer
Beni isterse terk etsin
Seni sevmek buysa eğer
Diyorum Allah kahretsin.
Hasan Gültekin
Şiiriniz gerçekten çok güzel olmuş ellerinize emeğinize ve yüreğinize sağlık
Başarılarınızın devamını temenni ediyorum 10 puan ve antlj.
Sanma başka yüreklere veririm sevgimi
İçim de mahkum kalacaksın ebedi
Allah kahretsin hala tapıyorum sana
Sevmekten de öte bir şey bu
Bir gün belki aklına gelirim
Bu delin seni ne çok sevmişti unutma
Lamia Hanım sizin sayfanızda okuduğum şiirlerde içten bir anlatı var. okuyamadığım şiirler dur gitme dergibiler ama hepsini bir günde bitirmeyi istemiyorum böylesi tad aldığım şiir sayfalarında bekleyenlerin oldugunu bilmek bana iyi geliyor. Şiiriniz 10 Puan ve anto. kaydedildi.
Sağlık ve sevgiler... ve de Saygılar.
Muzaffer Çalışkan
Sevmektende öte bir şeydi bu
Allah kahretsin tapmıştım sana
Tutkuyu mutluluğu dorukta yaşatmıştın
Şimdi hüznümü en dipte yaşatıyorsun bana
Sıcaklığınla alev alev eriyen benliğim
Dağlarca buza döndü
Gidişin engelledi
Tattırmadı dudaklarındaki ıslak
Öpücüklerinin ateşini
Aşkımızı bir celladın halatına bağlayıp
Vurdun sandalyeye tekmeyi
Hüzün ayrılık acısındandır,hemde derinden yakar yüreği,su serpintisi olsun yüreğine tam puanla tebrikler.
Sevgili Alaşara belliki sevdanı derin yaşamışsın.Yürek acısı feryat olmuş dizelerde.Zaman sevgili Alaşara zaman en güzel ilaçtır.Belki acın hafifler ama asla çıkmaz yüreğinden .Güzel yüreğin hiç acımasın.Sevgilerimle Berrin
off.yaaaa .. nedir bu zamansız ayrılıklardan çektiklerimiz. okuyucuyu ayrılığı yaşayanmışcasına etkileyen bu şiir harika. ama şiir olarak. yaşanmış olarak üzücü. olmamalı ayrılıklar.
Sen değilsin inan
Kaşlarımın çatıklığına sebep.
Ağlamaya değerliğin olmamasıdır
Gözlerimin kuraklığı.
Derin derin nefeslenmelerim,
Ahhlarım oflarım senden değil
İçimdeki boş bulutlar savaşından,
Boş umutlardan.
El kremimi bir tarafa attım ne zamandır,
Varsın ellerim kabuk bağlasın
Nasırlara boğulup;
Sussuz kalmış toprak misali,
Kurusun,
Çatlasın.
Kara gözlüğümü çıkardım gömdüğün yerden;
Parmak izini
Ve ıslak nefesini sildim üzerinden.
Karar verdiğim karanlığa
Yıldız olur
Çakmak çakmak çakardı beynimde onlar.
Koca kırksekiz yılın
Beşbuçuk aylık zamana sığdırılan
Bin yıllık ömre bedel mutluluğun resmini
Güneş eritmesin diyerek
Kara gözlüğümü
esmer gözümle evlendirdim.
Seninle ilgili değil
Bu arabesk sersemliğim,
Başıboş deniz mayını tehlikem,
Sol yanımı arada bir tutuşum,
dövüşüm ,
Yanışım,
Paslı hançer sancılarım
Mululuğun uçuşunadır.
Seninle ilgili değil
SENSİZLİĞE İSYANDIR.
BEKİR UGURLU [email protected]
evet yine takıldım size,şiirleriniz içten duygulu ve çok güzel,siirlerinizle gezmek bir zevk tebrikler
Seni benim içimde
Kalmaya mahkum edeceğim ebedi
Bir gün yapayalnız kalırsan hayatta
Bu delin seni ne çok sevdi unutma ..
Benim duygularıma da tercüman olmuşsunuz. size tşk.ederim.Sevgi çok yüce bir duygu. Ama keşke ayrılınmasa, keşke ölene kadar sürse..'feriha'
İnsan sevince ,aşık olunca neden kendine deli diyor diye hep sorardım
Bu şiirde olduğu gibi seven kişi ( şaire ) kendine deli diye hitap ediyor.
Delilik buysa varsın bütün dünya bize deli desin.
yüreğinize sağlık
saygılar
Ben unutamıyacağım beni yalandan da olsa
Sevişini elveda demeden gidişini
Sanma ki başka yüreklere vereceğim sevgimi
Ben sensiz yaşamayı seçeceğim kendime
Seni benim içimde
Kalmaya mahkum edeceğim ebedi
Bir gün yapayalnız kalırsan hayatta
Bu delin seni ne çok sevdi unutma
Aşk bir kere yer ettimi yüreklerde,silnmez izleri,
Umutsuz,karşılıksızsa bu aşk,bırakınız sadece yürekte yaşasın,Yaşamak için ne güzellikler var hayatta.Bazen, anılarıda kalmasıda güzel.
Bu güzel şiirini kutlarım,tebrikler
Mustafa Yiğit/Adana
Yüreğinin derinliklerinden koparak gelen feryada bir şeyler yazamadan edemedimm..!Başın sağolsun!
Lütfen üzülme.!İnsan yaşadıkça ne sevdalar ne fırtınalar görüyor.Her gün ölüp bir gün diriliyor..!
Şiir tadına duygularını yoğunlaştırman çok güzel olmuş..! Seni kutluyorum..
Yaşam, ne büyük yeniliklere ve güzelliklere gebe..!
Her ölüm yeni bir doğumdur..! Sevgiile kal lütfenn
saygılarımla..
ömer faruk toydemir
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta