Allah,ın Övdüğü Hayvanı Öldürmek

Ey beni bana anlatan kırgın umudum
Ey hasmına gül savuran cesaretim
Ey kuytulardaki hazzı bilen aklım 
Gitme vaktidir deyip, gitme vakti mi artık?

Gözbebeklerinde yerin yoktu bu şehrin
Kılıktan kılığa girip ölen sabahlar
Ve dövüşlerin en doğurganı olan gece
Tabiatın ülsere tutulduğu mevsim

Sanıp saklanan kadar içten ve gülünç şey 
Çaban gözüne batıyor kör karanlığın
Beşer ululuk arıyor adımlarında 
Koca karı ağzında gevelendi adın
Kanın sulandı, sen de sahtesin artık

Açtığın fallara başkaldırdı hayat
Bir ceset işlendi gizli gizli içine
Kastı bilindi ağzının kenarlarından 
Gözleri senden farklı yere bakanların

Akıl bu, karışır sandı en ufak bir ayıpta
Kasasında döviz tutan vaiz çarşılar 
Çağın dişlerinde savaşlar kalıntısı
Gerçeği bilmek ne kötü be birader

Git artık, eskimiş dil ve boyanmış göze
Son sözlerini söyledi küpeşteler
Git ve alnında uyu ki bir anıtın 
Kimse davana bir avuç söz edemesin
Bir an olsun söylemsiz bırakma adını
Karma çağ ve avuç içlerindeki özlem
Zihnine barut kokusu bırakan hülya
Görmeyip ömrün boyunca yanıldığın zan
Yaşamak bir dirhem olakalmadı zaten

Bağışladığın kızıl yanaklar diri şimdi
Korku çadır kurdu dönülmez denen yere
Ensen yakalanış koktu, dişlerin pasak
Yenik köpekler koşuştu damarlarından 
Gölgenden kaçtıkça alçaldın iyice
Kaçtıkça daha da çok daraldı zaman

Bir marşı sevmek mecburiyeti gibi
Kirlenmiş sözlerle öpüldü kulakların
Hücum etti kanına tüm kefil sözlerin
Diline bir vakit sonra yalvarış sunan
Savaşmayışın hazzını akla erdiren
Gürzle yıkanmış incelikteki sözlerin

Sulanmıştı kılıcın vaktin olmadı 
Varınca yanına bütün sorgu erleri
Akıl kıvranıyordu bir çocuk dilinde 
Anne sütü kadar saf ve elzem olanı sözün 
Beyninde yankı buldu, söyleyemedin

"Kuyuya düşen çocuk niçin ölmesin"