Allah'ın emaneti Şiiri - Hüseyin Çelebi

Aile
Rahman ve rahim olan Allah’ın ismi şerifiyle konuşturan yazdıran en güzel sıfatta
Yaratan türlü türlü nimetlerle donatan Rabbime sonsuz hamdüsenalar olsun
Bu nimetlerden şükrü ödenmez biride eştir Allah’ımızın emanet verdiği bu nimetin kadir ve kıymetini
Hangi merhalelerde anlaya biliriz nefsin hangi basamağı bizi ıslah eder eğer
Geminin kaptanı sensen yükünü dengeli
tonejine dikkat etmelisin yoksa küçük dalgalarda batırırsın
Bu aracın şoförü sensen dikkat etmezsen keskin viraj da arabayı yatırırsın
Sen ne gemini batır ne aracını yan yatır dikkat
Pınarın başı sensin sen bulanık akarsan içenler zehirlenir
Eğer sen durlanırsan etrafındakiler de nurlanır
Eğer durduğun yer zemin se ora nefsi emmarenin yeridir
Egoların okşandığı benliklerin törpülendiği burada kişiliğin diridir
Bu zemin bütün çirkinlikleri hoş gören hayır hasenatı boş gören
Her günü günahla kapatan hiç çekinmeden isyan yapan
Kötü fiillerin kaynağı kibir haset servet şehvet hırs kin barındıran yerdir
Bu yükle göçersen mizan da aktıracağın yoğun terdir
Asi duygular deriin uykular içindesin hiç seni bırakmaz kin aklına din gelmezdin
İşi bir basamak yukarıya çıkarırsan nefsi levvame yaptığı yanlışın farkına varan
Kendisinden ve şeytandan açılan yaraları saran bi basamaktır
Günahı bilip iblisle mücadeleye başlama nefsini iblisi taşlama yeridir
Tehlikeyi fark etmek bu bataklığa batmadan bayık biriyle değil ayık biriyle geçileceğini
Bilmektir yani günahı anlama rahmetin damlama basamaktır burayı da galip olarak geçersen
nefsi mülhime olgunluk dolgunluk
Rabbini övme ve tövbe ihtiyacı duyduğu ve günah şişmanlığı tövbe pişmanlığına döner
Küfür ateşi söner güzel hallerin harman olduğu zikrin fikrin dermen olduğu mevkidir
Ve bunun özeri nefsi mutmainne Rabbin buyruklarını duyup kayıtsız şartsız uyup dünyanın irin den kirin den temizlenmiş urlardan kurtulup nurlara kalk olmuş haliyle kaliyle ismiyle cismiyle
Rabbinin emrine amade olmuş bütün kalbi Allah sevgisiyle dulmuş makamdır bu makamın iki basamağı vardır nefsi radıye nefsi merdıye ancak bunu da büyükler anladır buradan öte bizi aşar sözümüz şaşar