Allah'ın Aslanı, Zülfikâr'ın Vefası Hz.a ...

Güne sevdası aşikar, kurumuş gül yaprakları.
Unutamaz, cüretsizce sıkan meşk sayfalarını!
Gülistanda kan akıtan, hadsiz dikenli lafları;
Ezelden vefasızlar hür yaşarken, topraklarında,
Hoş sadayla karşılanır, misafir vicdanlarında!

Rahmetin doğumdan latif, vefalı aziz ömründen,
Emanet zülfikârın akdine şerefyâp, ya Ali!
Allah'ın Aslanı hiç korkmadın, tereddüt etmeden;
Uzandın döşeğe, karanlık son gecede ol vâki,
İnandın Resûl'ün tebliğine, İmam el-Muttaki!

İlmin yönünü tarif ederken, çok uzak olsa da.
Fıtratında Oku emri vardır, Zûl-Celâl ikramı!
Tevhid Arş’dan gelen nidâ, Peygamberler sancağında;
Yüreğine ihsan olmuş vefayla Natık-i Kur’an,
Sen hep ön safta yer alırdın, ey şanlı Şâh-ı Merdan!

Tutumunda meşrebi, huyundaysa ahlâkı vardır,
Âkildin Şâh-ı Velâyet, El-Emin'in has damadı.
Zihinde yorulmuş zamanda kaldın, ahdin vefadır;
Kûfe’de şehit oldun, Necef’te medfunsun Murtaza,
Var git, Şerif Hüseyin’in katlini anlat Türaba!

Behişt komşusu hümânın, vefayla süzülüşünde,
Yaşamak varken ebedi saadetin müjdesini!
Nebî torunuydu, Fâtıma’tüz-Zehra'nın bağrında;
Gayb Kerbelâ’da ateş yaktı, kalpler doldu aşk ile
Sıffin’de bahtın pek yoruldu, Kerremallahu Veche!

Mızraklar ucunda, sayfalarca Mushafa hizmetkâr.
Hakem tayin ettin Fâtih-i Hayber, fethin galibi!
Sevenlerin bir yola ayrıldı, bölündü müminler;
Vefalının önünde dik durdun Sultân-ı Eshiyâ,
Çevreni saran artsın, Şia kurban olmuş davana!

Var mıydı vefalı sahabe, cefa çeken Halife?
Var mıydı Resul-i Ekrem'in, hep sadık komutanı?
Gören oldu mu? Soyuna layık bulunan taltifle;
Menzilde Seyyidü’s Sâdât, İmam Hasan'daki vakar,
Sırtında zehirli hançer darbesi, Haydar-ı Kerrar!

Yiğitler yok olmasın dilerim, İslam beldesinde.
Kıbleye alın koyduğun secde, tütüyor mis gibi!
Birlikte sefere çıkan kardeştir, uyma fitneye;
Bülbül öten bahçelerde, münafık ara bozuyor,
Gül kokan cüdâda, vefasızlar kol kola geziyor!

18.05.2021/14.00
Bandırma