Dua denildiğinde insan mı akla gelir?
Köpekler kul değil mi de daima itilir?
Köpekler de ümmettir yaşam hakları vardır,
Haksızlık karşısında vicdanım rahatsızdır…
Rab’be inancım tamdır mahlûkatı severim,
İnsan da buna dâhil merhamette yükseğim…
Hayvan severliğimse belki meslek gereği,
Belki beslediğimden belki iman ereği…
Deme insan dururken hayvan da ne oluyor?
Rızkımdan ayırmışım bu niçin bilinmiyor?
Yedek de meblağ mı var şahsım kınatılır,
Herkes bir köpek baksa bu şiir mi yazılır?
Yalnız bırakılmışlar fark edilebiliyor,
Şahsım çaresiz kaldı bu yüzden yakarıyor…
Dua edilebilir onlar dostlarımızdır,
Acımamız gereken biz gibi canlılardır…
Ömürleri çok kısa insanlığın yüzünden,
Zalimliklerimiz var hain düşüncelerden…
Nemalanmalarımız doymaz nefislerimiz,
Ve hainliklerimiz kötü eylemlerimiz…
Onlar zor durumdalar aç, susuz, barınaksız,
Dua edeyim, dedim çare bulamamışız…
(2015)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 9.10.2015 00:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!