Dünyaya gelmeden kanınla beslendim,karnında uyudum
O kadar muthişti ki içinde dokuz ay durmadan yüzdüm
Çok takla attım çok aradım yeni dünyayı tanımayı isterdim
Allah'ım çıkmama izin vermedin gelmeden günüm saatim
Vaktim gelince öldüm karındaki dünyadan ağlayarak o zaman
Kestin bağını uzaklaştırmak için beslendiğim damarı hiç acımadan
Doğmuştum dünyaya yemekleri,suları çevremde koruyanım olmadan
Allah'ım nasılda alıştım her şeyine bir damla sudan insanı beni yarattın
O zamanlar korumasız,güçsüz ve düşünemiyen bir varlıktım
Zaman geçtikçe güç verdin,zeka verdin verdiğin ruhla donandım
Annem babam yol gösterdi senin var olduğuna gücüne inandım
Alah'ım çok yalvardım sana ama vakti gelen annemi bağışlamadın
Onuda yeni hepimizin gideceği tüm insanların buluşacağı yere aldın
Burdan alıp götürür kende bir sebep buldun ona ve hastalandırdın
Böylece annem yeni dünyasında doğdu inşallah orda rahatlasın
Allah'ım bütün bu olup bitenlerin hepsini sen önceden planladın
16.05.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 16.5.2008 20:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocuk ve anne bağı ve üç dünya(Annekarnı-bu dünya ve ahiret) olmak üzere bunu yapan planlıyan gücü vurguladım..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!