Allah'ım Şiiri - Adem Gültekin

Şair gönlüm, tabiata bakınca duygulanıp, algılanır,
Rüzgar vurur ağaçlara, yaprakları ılgıt ılgıt sallanır,
Allah’ım senin aşkın ancak Aşıklarca bilinip anlanır,
Rüzgarların, ağaçların seni anar, seni söyöler Allah’ım.

Allah’ım yarattığın aleme bakınca ben seni görürüm,
Sokaklarda, caddelerde seninle olur, seninle yürürüm,
Hele de bir kırlarına varınca, sana kavuşur ölürüm,
O Çiçeklerin, kırların seni anar, seni söyler Allah’ım.

Uçsuz denizlerin, uğul uğul sallanıp, kıyılara vurur,
O sahillerle o dağlar, karşılarda bir cennet gibi durur,
Bu güzelliklerine bakıp da, aşık kulların seni bulur,
Denizlerin dalgaların, seni anar, seni söyler Allah’ım.

Akar dereler koyunlar kuzular yaylalarında meleşir,
Dudu kuşu, bülbül hepisi senin için konuşup söyleşir,
Kötüler yorgunluktan, gecelerine kapanıp da eğleşir,
Benim gönlümle geceler, seni anar seni söyler Allah’ım.

Yaşadım bu dünya’da, şeytanı gördüm kötülerin nefsinde,
Cübbe, sakal, kravat, mal, mülk, ün, şan neler gördüm kimisinde,
Nuruna rastladım iyi kullarının çoğunda, hepsinde
Benim evliyalarım, hep seni anar, seni söyler Allah’ım.

Bu küçük Aşık kulun Adem’de bir gün gelip, elbet ölecek,
Yavrularımla anaları ağlayıp, çokları da gülecek,
O güzel mezarımın üstünde hep otlar, çimenler bitecek
O çimenlerle o otlar seni anar, seni söyler Allah’ım.

Atmasınlar üstümden o otları, çimeni gazele dönsün,
Kuşlar, mezar taşlarıma konup da Mevlam Mevlam diye ötsün,
O yağmurlarla karlar yağıp da üstüme nazlı nazlı düşsün,
O yağmurlarla karların, seni anar, seni söyler Allah’ım.