Allah'ım Şiiri - Hanifi Kara

ALLAH’IM

Ne çâre ki doya doya adını
Her mecliste anamadım Allah’ım.
Ömür boyu hep çöplükte dolaştım
Gül dalına konamadım Allah’ım.

Hayat ne ki açtı, soldu güllerle
Aktı gitti boz bulanık sellerle
Günaha boyanmış kirli ellerle
Temiz bir şey sunamadım Allah’ım.

Bineksiz kalmayı yeğ tuttuk attan
Farkımız kalmadı kuru bir ottan
Bengisu dağıtan ab-ı hayattan
İçip içip kanamadım Allah’ım.

Nefis binbir çeşit misâl getirir
Tuzak kurar beni, benle bitirir
Ne yapsam da peşi sıra götürür
Kör nefsimi yenemedim Allah’ım.

Karasevdâ ile serden tutuşup
Nazargâhı olan yerden tutuşup
Yâ Allah deyince birden tutuşup!
Aşkın ile yanamadım Allah’ım...

OYUNA GELME!

Son günlerde çoğaldı, bâtılı Hakk’a katan
En kötü aldatıcı, “Allah ile aldatan”! ..

Hanifi KARA