Allah, Gücenir! Şiiri - Seçil Karagöz

Ne dervişim ne de ermiş, enbiya,
Ne Hızır, nebi ve ne de evliya,
Peygamber ve pir hiç değilim hâşâ!
Mütedeyyin olmak yetiyor bana.

Yeterim kendime, irade bu ya,
Yetinirim var’la, zerre hırs yok ya,
Haddimi de bilmek isterim güya!
Mütedeyyin olmak yetiyor bana.

Kendine kutsiyet atfetmek var ya,
Günah olsa gerek, Allah bilir ya,
Tevazu gerekir, aciz kuluz ya!
Mütedeyyin olmak yetiyor bana.

Yakında bir meczup çıkar ortaya,
Şeyh-ül İslam benim, der, cüret bu ya,
Kendince zikreder güle oynaya!
Mütedeyyin olmak yetiyor bana.

Sözünde, tavrında çıkar ortaya,
Aşağılık duymak hâliyle kem ya,
Yarası olmayan gocunmaz hurra!
Mütedeyyin olmak yetiyor bana.