Allah Dostu Şiiri - Ahmet Kemal

ALLAH DOSTU O DOST İNSAN

Alınyazımı nereden aldım götürdüm
Hayatı bir çırpıda yaktım bitirdim
Sabahyıldızını göremedim gitti
Alınyazımı bir daha gördüm
O dostun ışıklarıyla aydınlandı gökyüzü
O dostun ışıklarıyla aydınlandı yeryüzü
Ümmetin üstüne titreyen dostu
Bir bakışında binlerce yıldızı
Aydınlattı bir anda sizi ve bizi
Hayatı Kur’an’dı ölümü Kur’an
O yaşayan bir Kur’an’dı
Yürüyüşü rahvan
Sanki cennetten bir andı
İnsan ki haza insan
Kıyılarda dolaşan insan
Bu yitik kıyılarda bu labirentlerde
Kaybolan insanı arayan
Felaketin acımasızca olanına
Çoktan gömülmüş insanı
Çağırıyor bizi uçurumun kıyısından
Kurtarmak için uçurumun kıyısından
Suya batmış susuz bakışlardan
Derin dip balçığına batmış insan
Olan bizi
Çağırıyor sahili selamete her an