Allah Diye İnsan Şiiri - Sinan Bayram

Hayat nedir bilmeyen ölümle yıpranan
Zerre mutluluk kırıntısı kalmışsa kuytu köşede
O mutluluğu okur mu allah diye insan

Şayet allah kimi zaman
Susayanın bulduğu su
Acıkmış olanın bulduğu aş
Ölmüş olanın bulduğu hayattır

Peki insan ne
Bir boşluğun yankısı
Ya da gölge dansı mı

Hiç yok tan yaratılan yanan şey ne
Neyi arar neyi özler insan ney insan ney
Cehennem kuşatmasın da cennete sığınan mı

Yeni kor eski kör döker içini
Yaratıcı saf ve esas güce düşman
Bunlara sahip olan yanıyor olsa da iman

Hücreler hayat bekler uyanış gerçekleşmeli

Karanlıkta boğulan ışığı kendine dost bilir
Oysa ki ışık çekip gitmese karanlık mı olur

Gölgeler suretler boşluk ta dalgalanır
Yüzleşme yaşansa bile hakikat can acıtır
Kurban edilmiş sürgün edilmiş

Herşey den önce düşmeyi görmüş bilmiş
Her insan bir can cezalandırılmış olan

Musalla taşı soğuk Hayattan uzak
Durmuş olan kalbin nefesi boşluk ta volta da

Acıya boyanan olursa şeytan
Hak batıl kalmaz geriye
Kül yangına dönüşür budur ezber bozan

Kimi yükselişler kimi uçurumların belini büker

Kara perde kül tutmaz göz boyar
Kırık kalem kurşun gibi nam sürer
Tetiğin boşluğu doldurulur barutla
Zemheri bir üşüme kefen yerine geçer