Allâh da Biliyor Şiiri - Faruk Doğan 2

Allah da biliyor, seni tertemiz sevdim ben,
Kirletmeden ruhumu, mahrem tuttum her hüzünle.
Bakmadım gönlümün rüzgârına fısıldayan yalanlara,
Sessizce sustum, unuttum her başka gölgeyi senin yanında.

Aşkla değil, izanla dokundum yüreğine,
Ellerim tereddütle, gözlerim huşuyla.
Bir oruç gibi tuttum seni,
Haramın haram olduğu yerde,
Helal olan tek sevgi oldun varlığımda.

Seni sevmek;
Bir aynanın kırılmadan durması gibi hassas,
Bir şehrin ışıklarını kapatmadan geceye teslim olması gibi saf…
Allah şahit ki,
Hiçbir zerresi bile kirlenmedi bu sevdanın,
Bir damla leke bulaşmadı, kalbimdeki o kutsal taşına.

Ben seni tertemiz sevdim;
Günahın gölgesinde değil, nurun kıyısında.
Her gece yârin ismiyle uyandım,
Ve her sabah şükürle doğdum sensizliğin koynunda.

Allah da biliyor, bu sevda aziz,
Ne zalimlerden korktum, ne zamandan, ne de unutulmaktan.
Çünkü ben seni,
Sonsuzun içinde bir an gibi sevdim:
Saf, temiz ve ölümsüz.