Allah Çarpsın. Şiiri - Rifat Çamoğlu

El ele dolaştığımız tozlu kaldırımlarda yürüyorum.
Hayalin sanki hep yanımda.
Sesini duyar gibi olup,irkiliyorum.
Olurda yeniden alevlenir bu aşk,bu sevda.

Bana dönmenden,seni seviyorum demenden korkuyorum.
Bir damla yaş dökülmesin benim için gözlerinden.
İnsan,yaşadıklarından ders alır,yada geçmişinden.
Bıktım usandım bu aşk oyunundan,senin kaprislerinden.

Ansızın kurşun gibi,kalbime saplanıp kalmandan korkuyorum.
Kuşkuların,yerini keşkelere bıraktıysa.
Onca zaman sonra,kalbini yaşanmamış duyguların acısı sardıysa.
Benden sonra,gönül tahtına başkalarıda oturduysa.

Tekrar bana dönüp,her şeyimle seninim demenden korkuyorum.
İnan ki sevdim seni,serseriler gibi.
Göz yaşlarımı yağmurlarla gizledim,
Her daim,yağmurlar altında yürürken ağladım deli gibi.

Benim yüce,kutsal saydığım o büyük sevgimi.
Bir kalemde silip gittin,git.
Bu divane serseri senin eserin.
Ne kadar övünsen azdır şaheserinle.

Bir an olsun bakma ardına,git.
Yaşarken öldür beni,göm kalbinin zindanlarına.
Dön diye yalvaracak zandediyorsan yanılıyorsun.
Hadi git,fark ederse,ALLAH ÇARPSIN.