Allah Biliyor Şiiri - Edip Demirtaş

İçimin bir volkan gibi kavrulduğunu,
Dalından kopan yaprak gibi savrulduğunu,
Sensiz bu sokaklarda vurulduğumu,
Bir ben bir Allah biliyor.

Sen yokken güneşimin doğmadığını,
Her geçen gün karanlığa battığımı,
Bu şehirde acılar içinde çırpındığımı,
Bir ben bir Allah biliyor.

Bütün kırlangıçlara haber saldığımı,
Umutlarımı gökyüzüne bıraktığımı,
Gülüşünden yüreğime şiirler fısıldadığımı,
Bir ben bir Allah biliyor.

Biliyorum buralarda sensiz kaldığımı,
Senli hayallerle uykulara daldığımı,
Adını bıçak gibi kalbime sapladığımı,
Bir ben bir Allah biliyor.

Acılarımın bir gün son bulacağını,
Sensiz bir an bile mutlu olmayacağımı,
Gördüğüm ilk yerde ayağına kapanacağımı,
Bir ben bir Allah biliyor.

Her gece yüreğime dolduğunu,
Kendimi yalnız sende bulduğumu,
Aşkından deli divane olduğumu,
Bir ben bir Allah biliyor.

Hayalinle hep baş başa kaldığımı,
Gözlerinin yamacına kendimi bıraktığımı,
Her gün ölüme biraz daha yaklaştığımı,
Bir ben bir Allah biliyor.

Çocuklara adını ezberlettiğimi,
Adına bercesteler dizdiğimi,
Her zerreni nakış nakış çizdiğimi,
Bir ben bir Allah biliyor.

Bu aşkın nârıyla yandığımı,
Bir tek sana kandığımı,
Her günümde seni andığımı,
Bir ben bir Allah biliyor.

Mecnun gibi çöllerde dolaştığımı,
Onsuz hiç bir yeri aşamadığımı,
Binlerce yıldır Leyla için savaştığımı,
Bir ben bir Allah biliyor.

Edip oğlan ne dese eksik kalacağını,
Ondan geriye bu mısraların okunacağını,
Mezar taşıma adının yazılacağını,
Bir ben bir Allah biliyor.

Edip Demirtaş