Allah yaratır kulunu,
Adem diye Havva diye.
Akıl verir fikir verir,
İnsan olda kullan diye.
Aslında birer parçasıdır,
Kulum dediği canlılar.
Hepisi gözünde aynı,
Ha Türkler ha Yunanlılar.
O ayırmaz kullarını,
Kullar kendi ayrılırlar.
O kıyamaz kullarına,
Onlar kıyar canlarına.
İsterki hep bir olun,
Birbirinizde can bulun.
İster egilin doğrulun,
İsterseniz namaz kılın.
O isterki bilin onu,
Arayında bulun onu,
Gelmeden dünyanın sonu,
Birleşinde bir can olun.
Arayıp bulmanın yolu,
İlimden bilimden geçer.
İşte orda ayrılırız,
Orada marifet ister.
Kimki arar araştırır,
Kimki koşar yarıştırır,
Kimki sever barıştırır,
En sevdigi kullarıdır.
Kim kendini bilir ise,
Kim arayıp bulur ise,
Kimki candan inanırsa,
Odur işte ALLAH DOSTU.
Kayıt Tarihi : 16.3.2007 17:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bana göre Yaradan kulları arasında ayrım yapmaz. İnsan kendisini vermiş olduğu aklı kullanarak ayırır iyilik için kullanan iyi kötülük için kullanda kötüdür Seçim kendisindedir. NE ARARSAN KENDİNDE ARA der Hacı Bektaşi VELİ. Saygılarımla. Almanyadan Turan KOÇ
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!