Vardık dost meclisine, girdik elmas kapıdan,
Bir dost yer açıp açtı, düz çökmüş de sağından,
Neyzen ney çaldı, her dost Allah, Allah dedikçe,
Gönül âşkıyla sarhoş olduk, gam aldık ondan.
Ya Rab dedik ağladık, neyzen ney-i çalarken,
Geçtik kendimizden bizler, Allah. Allah derken,
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
