Cami avlusuna terkedilmişti
Hava soğuktu
Morarmıştı minik bedeni
Namazdan çıkanlar farketti onu
Kucağına aldı birisi
Polise haber verdi yanındaki
Bebeği önce hastaneye götürdüler
Doktor muayene etti karnını doyurdular
Öyle masumdu ki herşeyden habersiz uymuştu
Annesi babbası araştırıldı
bir ipucu bile bulunamadı
Miniği sarıp sarmaladılar
Çocuk yuvasına bıraktılar
Gülücükler yaparken sevgi arıyordu
ANNE! diye bakıcılara sarılıyordu
Çocuksuz bir aile onu evlatlık aldı
Ozaman gerçek mutluluğu tattı
Sevdi.... sevildi...
Okuyordu çok başarılıdıydı
Vee büyüdü meslek sahibi oldu
Evlendi sicacık bir yuva kurdu
Birgün... onu ölüme terkeden
Onu insafsızca bırakanlar
Televizyona gazeteye çıkarlar
Yavrum yavrum diye ağlarlar
Onları görünce yüreği sızlar
Ellerinden yanaklarından öper
Gerçek ailem olamazsınız
Sizi ben değil ALLAH AFFETSİN DER
Arkasını dönmeden öylece gider
Kayıt Tarihi : 30.12.2008 18:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (4)