İçtiğimiz sular mı yaklaştırıyor bizi,
Yuttuğumuz tozlar mı?
Hep birlikte donduğumuz soğuklar mı?
Ulaşamadığımız hayaller mi?
Kaybettiğimiz istikbal mi?
Artık bağışıklık kazandığımız,
Açıktan cinayetler mi?
Bombalarla patlayanlar mı?
Yoksa uyuşan duygular mı?
Petrol varilleriyle sayılan insanlar mı?
Eski prangalar artık bayağı gevşedi.
Şehirler boyu dolaşıyor esirler.
Kazançlar hep masanın ve serbest bütün kesirler.
Yavaş yavaş ölenlere mi yanmalıyız?
Tek başına sessizce yaşayanlar mı akıllı?
En iyisi kahrolmak dostum. En iyisi acımak.
Var olayım diyerek yok olmaktansa,
Yokluğu inkâr etmektir Allah’a tapınmak.
Kayıt Tarihi : 8.1.2014 00:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muzaffer Taşdemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/01/08/allah-a-tapinmak.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!