Allah'a ısmarladık Şiiri - Mustafa Önder

Savaşın kara yüzünü gösterdiği günlerdi..
Dünyayı kan gölüne çevirmişlerdi
Çocuklar aç ve çıplaktı...
Hatırla,
Her akşam bombalarla uyanıyorduk..
Yaşanacak yer yoktu,
Aşkı yeryüzünde yasaklamışlardı
Yüreğimi, şiirlerimi alıp kaçtım Kafdağına
Zümrüd-ü Anka kuşlarını bulamadım
Birer birer vurmuşlardı..
Kırk kat duvarlarla ördüm mağaramı,
Koca bir saraydı yaptığım.
İriyarı bir yalnızlık oturuyordu içinde;
Şebboysuz, havasız ve susuz,
Yağmursuz ve bulutsuz..
Şiir defterimde mısralar,
Hasret ve ümidin kesilmeyen ayak sesleri,
Seni bekliyordum, seni..
İzmaritine kadar tükettiğim cıgaralar,
Sıçrayarak uyandığım şafaklar..
Çaresiz
Duvarlara bilmeden adını kazıdığım
Seni bekliyordum seni....
Sen..
Birden
Masallardan çıkıp geliverdin.
Okyanusa mesajlar bıraktığım,
Rüyalarına güller serptiğim,
Sesini kana kana içtiğim,
Sen çıkageldin...
Her taraf şebboy
Her yanım gözlerin
Ellerin ve gözlerin..
Dokunsam bozulacak bu büyü,
Seslensem çığ kopacak zirvelerden
Ve ben altında kalacağım..
Korkuyorum birtanem
Bu korku beni öldürecek..
Asırlar sonra,
Şebboy kokulu,
İçi dışı sevda dolu sen...
Ya da son nefesinde,
Sana görünmeden,
Sana sevinmeden,
Bu sarayları sana bırakıp
Gidiyorum ben!
Dünya kan gölü,
Bir cephede şehit olmaya gidiyorum..
Düşman kazandı herşeyi
Bütün cepheler düştü buralarda..
Senin cephene adımı yazdılar,
Elimde şebboy,
Yüreğimde sevdan cepheye koşuyorum,
Uğrunda ölünecek bir sen kaldın.
Sakla onu n’olur,
Sana bir mektup saldım..
Okuyup okuyup ağlama ardımdan,
Bu, tek vasiyetim olur..
Mesafelerin esir kampındayım,
Köşe başında beni bekliyor hasret,
Bunca hakkını,
Bunca ayrılığı affet..
Tek hazinemi sana bıraktım,
İçinde aşkım var;
Biliyorsun onu herkeslerden sakladık!
Mektubum eline geçmez belki,
Zaten hepsi bir satırlık:
“Hoşça kal candostum,
Allah’a ısmarladık! ”