Allah'a Gideceğiz Şiiri - Osman Erdoğmuş

ALLAHA GİDECEĞİZ

“Çaresiz sizleri biraz korku, biraz açlık, biraz maldan, candan ve hastalıktan, eksiklik ile imtihan edeceğiz. Müjdele o sabredenleri, ki başlarına bir musibet geldiği vakit “Biz Allah’a ait’iz ve nihayet Ona döneceğiz” derler.”

Ana rahminden önce kimse beni bilmezdi,
Allah’tan geldik dostlar, Allah’a gideceğiz.
Varlığımla, yokluğum hiç sorun edilmezdi,
Allah’tan geldik dostlar, Allah’a gideceğiz.

Varlık âlemine de sorumsuzca başladım,
Çelik-çomak oynarken, ne ağaçlar taşladım,
Bazen dağda yazladım, bazen kırda kışladım,
Allah’tan geldik dostlar, Allah’a gideceğiz.

Geçlik çağlarımızda, gez, toz, eğlen bıkmadık,
Nerden geldiğimizi akıl edip sormadık,
Kendimizi başıboş, sanıp, kafa yormadık,
Allah’tan geldik dostlar, Allah’a gideceğiz.

Yaşadığımız hayat ne kadar uzun olsa,
Varlık içinde yüzüp, kasamız para dolsa,
Dünyanın saltanatı, arayıp bizi bulsa,
Allah’tan geldik dostlar, Allah’a gideceğiz.

İmtihanın sırrına bir türlü eremedik,
Hakk’tan aldığımızı, fakire veremedik,
Nefsimizi ayaklar altına seremedik,
Allah’tan geldik dostlar, Allah’a gideceğiz.

Verince kendimizden, alınca O’ndan bildik,
Depreme, fırtınaya, hastalığa gerildik,
Gençlikte gitti elden, yaşlılığa yenildik,
Allah’tan geldik dostlar, Allah’a gideceğiz.

Çoluk-çocuk, mal ve mülk, her şey bir imtihandı,
Süfli arzularına uyanlar bil ki yandı,
Sabredenler cennette, müjdelerle uyandı,
Allah’tan geldik dostlar, Allah’a gideceğiz.