Allah 'a emanet bırakma...

Mağrur bir yürek sancısı gibi,
Sağanak olup yağıyorsun gözlerimden.
Hayallerin kuşatıveriyor gönül kalemi ansızın.
Sarhoşluğun hakkını veriyoruz seninle,
Gecenin soğuğuna aldırış etmeden.

Nefesin nefesime karışıyor.
Ve biz, mutlu ölüyoruz her gece;
Rüyalarda sensizliğimle...

Nasıl bir zamanlar varlığına şükrettiysem,
Şimdide yokluğuna sabretmeyi öğretiyor hayat.
Sana dair anıları gelip çarpıyor yüzüme.
Bazen haykırmak istiyorum delice,
Bazen de sonsuza dek susmak.

Nasıl anlatılır bilmiyorum ama;
Eğer acının bir rengi olsaydı,
Ben en çok sana boyardım kendimi.
Çünkü bir tek sana yandı böyle içim...

Biliyor musun?
Her adını duyduğumda afallıyorum hâlâ.
Unuttuğumu sandıklarım kesiyor hep yolumu.

Öyle bir an dahi olsa,
Uzakları yakın ediyorum kendime.
Sanki hiç gitmemişsin gibi,
Ellerimi uzatıyorum sana.
Belki tekrar sarılmak istersin diye...

Hadi sende daha fazla tutma kendini.
Seni Allah yarattı diye seveni,
Allah 'a emanet bırakma...