Alkole boğulmalıyım Şiiri - Akif Tütüncü

Alkole boğuldu klavyem
Acılarla seviştim
Ne çok efkârlı şarkı kardeşlerim vardı
Dert ortağımdı ayrılıklarla kucaklaşmam
Avuç içlerimi uzatırdım tuşlarına
Her harf bir baba
Her harf bir anne
Her harf mekânsız mutluluklar diyarı
Alkolden ormanlara boğuldum
Yapraklara bölündüm
Birer birer kurudum
Her eski anı zindan
Her eski anı sarılmalı boynuma
Sonbahardan zevk alan yaprağım
Dökülmem gerekir ayrılıklara
Alkole bulanmalı gözyaşlarım
Beni yalnız ona anlatmalıyım
Kurduğum hayal şehirlerinde kasabalar yoktu
İki arada değildi duygular
Ya köysel bir masumiyet
Ya da şehirsel yabancılaşmalar yaşanırdı
İki duygunun arasındayım şimdi
Ne babamdan kopuyorum
Nede annem oluyorum
Dizlerim kanıyor
Yaramı bir ben pansuman ediyorum
Ne hayatım
Ne ölüm
Acıların ortasında akmayan bir denizim
Hiçbir ırmak kolum yok
Budanmışım
Pencerem bakmıyor yağmura