Nasılda anlarsın, güçsüz bedenleri
Bağlarsın kendine, bir kez içenleri
Sekiz çizdirirsin yolda gidenleri
Belasız başlara, belasın sen alkol.
Sakin duruyorsun, süslü şişelerde
Zehire dönersin, bitik midelerde
Fırtına kopuyor, uçuk beyinlerde
Belasız başlara, belasın sen alkol.
Derdinden içenin, artıyor dertleri
Muhtaç ettiriyor namerde mertleri
Çöplüğe çevirdin köy ile kentleri
Belasız başlara, belasın sen alkol.
Uçup ta gitmiştir aklının cevheri
Adresler karışır bulunmaz evleri
Yerde süründürür fillerle devleri
Belasız başlara, belasın sen alkol.
Başlıyor kafada, şeytani duygular
Nefrete dönüşür sevgiyle saygılar
Yok olur özgüven, oluşur kaygılar
Belasız başlara, belasın sen alkol.
Yücel böyle gördü acı gerçekleri
Berduşa çevirir bütün beylikleri
Geri gelir mi hiç sele verdikleri
Belasız başlara, belasın sen alkol.
Yücel KÜÇÜKALTUN
28.11.2006
Kayıt Tarihi : 29.12.2007 19:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!