Aliye Şiiri - Ahmet Sabri Cengiz

Kimi zaman sırtında çırpılarla,
Bazende buğday çuvallarıyla,
Ne zordur ayağa kalkmak,
Elbette ki zordur bu haliyle.
Sanki yüküdür O'nun
Çilelidir Aliye, çile doludur.
Yolu çiledir..
Yetimdir ve de öksüzdür,
Belkide hiç sarılanı-saranı olmadı, bu dünyada.
Bir bağıra yatıp huzur bulmadı, bulamadı Aliye.
Hep huzur verdi ama..
Adı gibi yüceydi gönlü.
Yaşlılara hayırlı bir evlattı, en iyisinden.
Çocuklara bir emeydi, en sevileninden.
Evlatlarına bir ana, anaki en içteninden.
Öyle bir canım derdi ki ta derinden,
Dağlar inlerdi, sanırsın ki oynayacak yerinden.
Çilelidir Aliye, çile doludur.
Yolu çiledir..
Yetimdir ve de öksüzdür,
İmtihanı hep ağırdı, ta çocukluktan.
Belki de Yaradanı cennette yerini hazırlamıştı.
O yüzden de yükü hep sırtındaydı.
İmtihanı hep çileydi Aliye'nin.
Bırakmadı onu hiç dertler,
Derman olmadı ne ilaçlar, ne de tabipler.
İyiler az yaşar, hep derler.
Aliye,
Sevenlerini fani alemde öksüz bıraktı kendi gibi.
Onu sevenlerine uçupta gitti.
30/10/21 asc