Aliydı Adı (Gerçek Yaşam Öyküsü)

Bir gece kondu mahallesinin yollarının beton kaldırım işlerini almıştım
On kişilik ekiple çalışıyordum yaz aylarıydı
İşe başlayalı birkaç gün olmuştu
Bir sabah işe gittiğimde karşı kaldırımdan sürekli bana bakan altı yedi yaşlarında bir çocuk gördüm
Başında güneşten kavrulmuş bir şapka eski bir gömlek yamalı bir pantolon yırtılmaya yüz tutmuş ayakkabılar vardı ayağında
Bana sürekli bakıyordu
Epey beni süzdükten sonra yanıma geldi
Rengi bembeyaz olmuştu
Titrek bir sesle
Amca dedi
Buyur dedim
Amca ekmek paramız yok annem bize bir ekmek parası versin dedi
Bunu söylerken tir tir titriyordu
Bir anda yüreğime bir acı çöktü
Gözlerim öylesine yaşardı ki silmekle baş edemedim göz yaşlarımı
Olduğum yere kaldırıma oturdum onu da yanıma oturttum
Başını okşadım burukta olsa gülmeye çalıştım
Adın ne senin diye sordum ALİ dedi hala titriyordu
Korkma ALİ dedim
Korkmuyorum da kızarsın sandım dedi
Niye kızıyım ki sana ALİ dedim
Onu rahatlatmak için bende senin gibi çocukken bir amcadan ekmek parası istemiştim dedim
Bunu duyan ALİ biraz rahatladı bana ısınmaya başladı
Sonra cebimden çıkardım o zamanın en büyük parasını verdim ALİ ye
Parayı annene götür başka yere harcama yarın yine buraya gel sana iş vereceyim dedim
Tamam dedi olanca hızıyla koşmaya başladı sokak aralarında kaybolup gitti
Eve gittiğimde eşime anlattım eşim çok üzüldü bari biraz para verseydin dedi verdim dedim
Ertesi sabah işe geldiğimde ALİ bizden önce gelmiş bekliyordu
Yanıma çağırdım ALİ dedim neden erken geldin bu kadar erken gelme sen onda geleceksin üçte gideceksin işçilere su dağıtacaksın her gün sana yarım işçi yevmiyesi vereceğim dedim ALİ çok sevindi
Ustaları çağırdım ALİ bizim çavuşumuzdur kimse yanlış yapmasın sadece size su getirecek başka şeyler yaptırmayın benden yana dokunulmazlığı var dedim
Ustalar hep birden güldüler ALİ millet vekilimi abi dediler
Öylen yemeye gittiğimde ALİ yi de götürdüm
Lahmacun mu pide mi yersin dedim
ALİ yüzüme bakıp
Bunlar ne dır diye sordu
Söylediğime pişman oldum
Anlaşılan hiç yememişti gelince görürsüm dedim
Kolada ısmarladım ALİ bitiremedi pideleri kağıda sardırdım yanına al acıkınca yersin dedim
Ali pideleri yememişti saat üçte parasını verdim ALİ sen git dedim pideleri neden yemedin diye sordum anneme götüreceğim dedi
Ali tam iki ay bizimle çalıştı kendisine bir çift esem sport ayakkabı aldım işin sonunda kendisine elbise alması için epey bir para verdim
ALİ bizim işimiz bitti artık gidiyoruz kendine iyi bak elbise almayı unutma dedim elimi öptü hüzünlü bir şekilde koşarak sokak aralarında kayboldu
ALİ nin annesini babasını hiç görmedim evlerini dahi sormadım
ALİ koşup giderken söylediği söz aklımda kaldı
Amca ekmek paramız yok annem bize bir ekmek parası versin demesi
Ardından bakarken yine gözlerim doldu
Nasibin bol olsun ALİ dedim kendi kendime inşallah iyi bir adam olursun
Tamamen gerçek bir yaşam öyküsüdür saygılarımla
2002 Bornova İZMİR