Alıştırma! Şiiri - Seçil Karagöz

Merhamet avcıları zamanla çoğalıyor,
Cüzdanlar hedeflenip vicdanlar yoklanıyor;
Kendine acındırmak için rol yapılıyor,
İyiler kandırılıp gönüller okşanıyor...

Merhametten marazın türediği bilinir,
Buna rağmen uyarı zihinlerden silinir;
Acıma ve paylaşma duyguları gelişir,
Vermekle vermemek hep birbiriyle çelişir...

Almaya alıştıkça bir gün çalmaya başlar,
Karşısına çıkana çatılır hepten kaşlar;
İşine karışanı has üslûbuyla haşlar,
Hırsından öfke azar, savrulur bütün taşlar...

Onuru tükenenler asla pişmanlık duymaz,
Haddini bilmeyene karışmak doğru olmaz;
Alay edilse bile hiç rahatsızlık duymaz,
Merhamet avcısına vermen hayrına olmaz...